Ik ken een schoolmeisje dat vroeger huiverig voor de zomer was. Haar ongemakkelijke gevoel begon al in de lente. Zodra mensen vanuit hun beschermende huizen naar buiten trokken. Daar waar het meisje in het volle licht van de ontwakende natuur zomaar zichtbaar werd. Dit beangstigde haar.

Je bent er altijd voor een ander, maar negeert je eigen behoeftes. Je wilt eindelijk eens doen wat jij wilt, maar dit stuit op weerstand. Veel mensen herkennen dit. Ze verlangen naar de geboorte van hun ware ‘ik’, maar houden de persweeën zelf tegen. Herkenbaar?

Er gebeuren momenteel dingen in de wereld die ons angst kunnen inboezemen. Ook ik zat regelmatig in angst, aangewakkerd door zaken buiten mij om. Ik mocht weer ervaren dat mijn angst voor zaken ‘van buitenaf’ feitelijk angst is die in mezelf nog mag worden geheeld.